عزمها و قصدها در ماجرا

گاه گاهی راست می آید ترا

تا به طمع آن دلت نیت کند

بار دیگر نیتت را بشکند

ور بکلی بی مرادت داشتی

دل شدی نومید امل کی کاشتی

ور بکاریدی امل از عوریش

کی شدی پیدا برو مقهوریش

عاشقان از بی مرادیهای خویش

باخبر گشتند از مولای خویش

بی مرادی شد قلاوز بهشت

حفت الجنه شنو ای خوش سرشت

که مراداتت همه اشکسته پاست

پس کسی باشد که کام او رواست

پس شدند اشکسته اش آن صادقان

لیک کو خود آن شکست عاشقان

عاقلان اشکسته اش از اضطرار

عاشقان اشکسته با صد اختیار

عاقلانش بندگان بندی اند

عاشقانش شکری و قندی اند

ائتیا کرها مهار عاقلان

ائتیا طوعا بهار بی دلان